Şeytanın istifadə etdiyi bir başqa yol isə insanları şübhə və tərəddüdə salmaqdır. Həqiqətdə olmayan bir şeyi sanki var imiş kimi göstərir. Qəlblərində xəstəlik olan bəzi insanlar bir müddət sonra bu şübhələrin təsiri altına düşür. Hər hadisəni özlərinə qarşı planlanmış olduğunu zənn edirlər (Münafiqun surəsi, 4) Hətta elçi tərəfindən aldandıqları zənninə qapılırlar. Davamlı həyəcan, qorxu içində nə edəcəklərini bilməyən halda olurlar. Şüurlu bir insanın ağlına belə gəlməyən olmazın şübhələrə düşürlər:

Onları hökmən sapdıracaq xülyalara salacaq, heyvanların qulaqlarını kəsməyi və Allah`ın yaratdıqlarına dəyişiklik verməyi əmr edəcəyəm! Allah`ı atıb şeytanı özünə dost tutan şəxs, əlbəttə, açıq-aşkar ziyana uğramışdır... (Nisa surəsi, 119)

(Şeytan) onlara vədlər verir və onları xülyalara salır. Lakin şeytanın onlara verdiyi vədlər aldatmaqdan başqa bir şey deyildir. (Nisa surəsi, 120)

Mömin şeytanın ən qatı düşməni olduğu üçün bu təhlükələrdən heç vaxt kənarda qalmaz. Göstərdiyi ən kiçik tənbəllik şeytana imkan verir ki, şübhə və tərəddüd yaymaq fəndlərini işə salsın. Ancaq güclü iman və bilgi ilə axirətə inanan və hər an Allah`a sığınan möminə qarşı bu şübhə və tərəddüdlər təsirsiz qalır.